Soguk iliklerimize kadar isliyordu o gece , Ocak ayinin ortalariydi . Yagan kardanmiydi yoksa ruzgardan mi bilemiyorum ama suratimiza kirbac darbeleri yemis gibiydik . “Kimilerimiz şanslı doğar,kimilerimiz ise piç” dedi agzina kapattigi atkisini asagiya siyirarak ve ekledi sonra “Hayatta en güvenebileceğim adam,bir hastahanenin soğuk odasında bırakıp gitti beni.”dedi. Gözlerinde ki yaş,sözlerine yansımıyordu o gece. Cehennemin içine doğmuştu,daha yaşı yokken hayat ona sorumluluklarını yüklemişti bile. Sorumludu artik hem kendinden hem yaptiklarindan ve ne aci ki yapmadiklarindan bile . Cebinden çıkardığı beşliği bulutlarin arasindan sadece var oldugunu bildigimiz gunese dogru tuttu .”O adam şu kağıt parçası için bıraktı beni”dedi. " Kader mis bu yaptigi , ben kaderin kelime anlamini bilemiycek yastaydim " Rehin kalmıştı daha hayatının ilk dakikalarında ve ekledi “Benim babam iki kere öldü,ben ise rütbeli bir piç oldum.”
Eda ARAZ.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder